Światełka w ciemności – bajka o życzliwości
O tym, jak tata zgubił się w labiryncie i czy udało mu się odnaleźć wyjście…
Kochani tatusiowie – bajka dla Was 🙂
O tym, jak mama się zepsuła i czy udało się ją naprawić…
Kochane mamy, w dzień Waszego święta i w każdy inny dzień. Dbajcie o siebie 🙂
Pełen emocji dzień niedźwiadka Eryka
Bajka dla młodszych dzieci i ich rodziców – o tym, że choć radość i szczęście są przyjemne, to warto dać czas również innym emocjom.
Wśród różnych zauważanych dookoła talentów, umiejętności, dobrych rad, skutecznych i szybkich „pocieszeń” i rozwiązań problemów można się pogubić i poczuć takim małym, nic nie znaczącym… I łatwo można zapomnieć, że nasza wielka moc to… że po prostu jesteśmy… obok tego kogoś drugiego, kto akurat tego potrzebuje 🙂
Przyjaciel od początku do końca
Baaardzo krótko się czyta… ale rozmawiać można później baaardzo długo 🙂
Życzliwość to drobne gesty – mogą być tak małe jak pchła. Ale jej moc jest tak wielka, że potrafi zmienić świat dookoła 🙂
Moja propozycja zabawy z grupą dzieci do tej bajki, to „Iskierka życzliwości” czyli przekazywanie w kręgu iskierki poprzez uścisk dłoni, który wędruje dookoła i wraca do wysyłającego – „Iskierkę życzliwości puszczam w krąg, niechaj wróci do mych rąk” 🙂
Życzliwa pchła – bajka do posłuchania
Niektórzy ją uwielbiają… inni czują się z nią nieswojo… O kim mowa? O Ciszy 🙂 W grupie dzieci nie jest o nią łatwo 😉 znajdą się tacy, którym wyda się ona nudna… i tacy, którzy będą się o nią starać i jeszcze bardziej starać, ale to będzie dla nich bardzo trudne. Na siłę się nie da… ale może małymi kroczkami? 🙂
Co się stało w lesie? – bajka do posłuchania 🙂
Kto potrafi mówić innym NIE tak bez wahania i wyrzutów sumienia, ręka w górę 🙂 Słowo NIE bywa bardzo potrzebne i bardzo kłopotliwe. Krótkie, proste i trudne 🙂
Być pierwszym, najlepszym, najważniejszym… tak, są takie potrzeby. Czy słuszne? Rozsądne? Nie wiem, ale są. Ta bajka w grupie dzieci 6-letnich pomogła nam porozmawiać o tym, że te potrzeby są ważne dla ich „posiadacza”, silne i często trudne do spełnienia. Nie mówiliśmy, że to brzydko i źle, gdy ktoś chce zawsze wygrywać i obraża się na innych, jeśli to się nie uda. Zastanawialiśmy się, skąd takie potrzeby się u nas biorą, kto jest gotowy, by czasem ustąpić pierwszeństwa innym, a dla kogo jest to jeszcze trudne i potrzebuje czasu. Wykorzystaliśmy też makietę wyspy i kolorowe pompony, które udawały elfy, żeby powiedzieć sobie, kiedy lubimy być razem z innymi (na wielkiej wspólnej wyspie), a kiedy potrzebujemy pobyć trochę sami (każdy na swojej własnej małej wysepce).
Bajka inspirowana książką „Uważność i spokój żabki” autorstwa Eline Snel, poruszająca temat umiejętności „odpuszczania” pewnych spraw. Niesie ona ze sobą przesłanie skierowane zarówno do dzieci jak i do dorosłych. Czasami mamy jakiś cel, czegoś bardzo pragniemy, a gdy nie możemy tego mieć, czujemy złość i frustrację. Również w relacji, którą tworzymy z dzieckiem zdarza się, że zaczynamy tą relację postrzegać jako walkę o to, kto rządzi. Tymczasem uważność pomaga nam zastanowić się nad tym, czy nasze działania mają nadal sens, czy może warto czasami odpuścić i pozwolić, by sprawy toczyły się swoim naturalnym biegiem?
Dziewczynka spod Gwiazdozbioru Żyrafy
Czasem coś co jest częścią nas wyróżnia nas od innych – coś w naszym wyglądzie, charakterze… Czasem czujemy się z tym źle, zwłaszcza gdy inni nie akceptują nas takimi, jakimi jesteśmy. Ta bajka jest o dziewczynce, która dzięki miłości rodziców zrozumiała, że jest po prostu sobą.
Czy wiecie, że każdy z nas ma w sobie wspaniałą, ogromną moc, która może nam pomóc w wielu codziennych zmartwieniach? Coś tak prostego i naturalnego, z czego często nie zdajemy sobie sprawy i na co nie zwracamy uwagi. Przeczytajcie i sprawdźcie sami 🙂
Bajka inspirowana metaforą góry lodowej – widzimy to co na powierzchni, często nie zdając sobie sprawy, co kryje się pod nią. A tymczasem… pod pretekstem bajki dla dzieci kryje się tu bajka dla dorosłych 😉
Piotruś i Emocje
Tytułowym bohaterem bajki jest 6-letni Piotruś, który do tej pory nie zwracał uwagi na swoje uczucia – na to, kiedy się pojawiają i jakie one są. Zmienia się to, gdy spotyka na swojej drodze sześć sympatycznych stworków – Radość, Złość, Strach, Smutek, Wstyd i Zaciekawienie. Nowi przyjaciele pomagają mu lepiej zrozumieć swoje własne emocje.
- część I – Sześciu znajomych
- część II – Chłopiec, który nie wiedział, co czuje
- część III – Piotruś, Mądrość i Emocje
Dalsze losy Piotrusia i jego przygody z zapoznanymi stworkami. Ważna refleksja z tej części bajki jest taka, że czasami, obserwując samo zachowanie dziecka, trudno odczytać, jakie odczuwa emocje. Dlatego warto uważnie spojrzeć i wspólnie zastanowić się, jakie uczucia i potrzeby kryją się za zachowaniem 🙂
Każdy czegoś się boi, nawet najdzielniejszy, najodważniejszy człowiek. Piotruś spróbuje poradzić sobie ze swoim własnym strachem. Oczywiście pomoże mu w tym dawny znajomy stworek 🙂
Ta bajka może być pomocna dla dzieci, które chciałyby być we wszystkim najlepsze i trudno jest im poradzić sobie, gdy coś im nie wyjdzie. A tu jeszcze kilka pomocnych pytań do wspólnego przedyskutowania po bajce 🙂
- Czy dla Marcela to było łatwe zadanie, żeby być we wszystkim najlepszym?
- Jak czuły się inne zwierzęta, gdy przychodziły po pomoc do Marcela?
- Jak zareagowały zwierzęta, gdy Marcel nie był już we wszystkim najlepszy?
- Jak się wtedy czuł Marcel (na początku i później)?
- Gdybyś spotkał zmartwionego Marcela tuż po jego wypadku, co byś mu poradził? Jak byś go pocieszył?
- Czy znasz kogoś, kto wszystko wie i wszystko potrafi?
Ta krótka bajka może być pomocna, gdy chcemy porozmawiać o tym, że każdy z nas jest tak samo ważny i nie powinniśmy wyróżniać osób lepszych i gorszych.
W grupie dzieci można także zaproponować zabawę w króla i poddanych:
Każde dziecko po kolei wciela się w rolę króla i pokazuje dowolne ruchy, czynności, które jego poddani muszą naśladować, może też rozkazać swoim poddanym, by coś dla niego zrobili, np. podali jakiś przedmiot (lub też dzieci mogą dobrać się w pary i na zmianę być raz królem a raz poddanym). Później można omówić z dziećmi, jak czuły się w tej zabawie, czy lubią, gdy ktoś im rozkazuje, czy sami czasem rozkazują innym. Następnie można urządzić burzę mózgów i zastanowić się, jak możemy się wobec siebie zachowywać, żeby każdy w grupie czuł się tak samo ważny.
Przytulandia
Bajka ta pokazuje, że dobrze jest być blisko innych, ale każdy potrzebuje też czasu dla siebie. Przyjemnie jest być radosnym, ale czasami doświadczamy też nieprzyjemnych emocji takich jak złość czy smutek. Każdy z nas ma też coś, co można nazwać granicami osobistymi. Z niektórymi osobami lubimy być bardzo blisko, chętnie się do nich przytulamy, a z innymi osobami utrzymujemy większy dystans. Są osoby, którym nie przeszkadza, gdy ktoś chce podejść do nich bardzo blisko, a nawet złapać za rękę czy pogłaskać, ale są też tacy, którzy nie czują się wtedy dobrze. Niektórzy lubią bardzo, gdy się ich przytula, głaszcze, gilga, a inni nie. Bajka może być pomocna, gdy chcemy porozmawiać o tym, czym są granice osobiste, czy zawsze musimy być radośni oraz czy nasze zachowanie może być czasem nieprzyjemne dla drugiej osoby.
Bajka ta pokazuje, że choć czasami bardzo się od siebie różnimy, to każdy z nas ma w sobie coś wyjątkowego, każdy ma jakieś umiejętności. To, co na pierwszy rzut oka może nam się wydawać czyjąś wadą, przy bliższym poznaniu może okazać się czymś wartościowym.
Bajkę tą można wykorzystać w grupie, by porozmawiać z dziećmi o tym, że się od siebie różnimy, jednak każdy ma swoje wyjątkowe cechy, umiejętności oraz że ważny jest wzajemny szacunek.
Razem z bajką można wykorzystać też zabawy takie jak np.:
- rysowanie swoich portretów, z których później stworzymy wystawę
- szukanie podobieństw i różnic między sobą
- mówienie sobie nawzajem życzliwych słów
- „rozbitkowie na bezludnej wyspie” – gdybyśmy rozbili się na bezludnej wyspie, to czym każdy z nas mógłby się tam zająć, żeby ułatwić pozostałym wspólne życie, jakie swoje cechy i umiejętności moglibyśmy wykorzystać?
Czasami wśród wielu małych i dużych smutków trudno jest znaleźć powód do radości. Może warto jednak spróbować?
To bajka o chłopcu, który był zupełnie inny niż osoby w jego najbliższym otoczeniu i z tego powodu został nazwany „Dziwakiem”. Chłopiec czuł się bardzo samotny, ale cały czas wierzył, że znajdzie przyjaciela.
Bajka o tym, że skrywanie wszystkich swoich uczuć i myśli może być trudne i wyczerpujące. Nie wszystkim osobom możemy zaufać i zwierzyć się ze swoich radości i zmartwień, ale warto opowiedzieć o nich tym, którzy są nam na prawdę bliscy.
Po przeczytaniu bajki, można obgadać kilka spraw:
- Pomyśl, z kim możesz bezpiecznie porozmawiać o najważniejszych dla ciebie sprawach?
- Przedstaw jakąś ważną dla ciebie myśl lub uczucie za pomocą rysunku, obrazu, który mógłby wydobyć się z twojego umysłu.
- Wyobraź sobie, że twoje uczucia: radość, złość, strach i smutek przybrały jakąś widzialną postać. W co mogłyby się zamienić?
Bajka dla tych, co nie lubią zmian i czują się bezpiecznie tylko wtedy, gdy wszystko toczy się swoim stałym rytmem, a dookoła są najbardziej im znane osoby. Jeden z bohaterów spróbuje im pomóc, oswoić się z różnymi drobnymi zmianami i nowościami 🙂
Zadania i ważne sprawy do omówienia po bajce:
Jak wyobrażasz sobie Samosia i Inaczka? Namaluj ich portrety.
Jak myślisz, co tata powiedział Tymkowi w przedszkolu?
Czy masz jakieś swoje ulubione osoby, rzeczy, zajęcia, które bardzo dobrze znasz? Jak się czujesz gdy z nimi jesteś, gdy się nimi zajmujesz?
Jak się czujesz, gdy coś dzieje się inaczej niż zwykle?
Jeśli czujesz się wtedy niepewnie, co możesz zrobić, żeby poczuć się lepiej?
Jak myślisz, czy nowe rzeczy, osoby, zajęcia mogą okazać się fajne?
Zastanów się, czy wszystkie rzeczy, osoby, zajęcia, które dobrze znasz i lubisz były ci od początku tak dobrze znane? Czy może kiedyś ich nie znałeś i dopiero musiałeś je poznać? Co by było, gdybyś wtedy nie dał im szansy?
Czyli o tym, gdy jakiś niemożliwy w tej chwili do realizacji pomysł uparcie siedzi nam w głowie i nie chce wpuścić innych 😉
Jak wykorzystałam bajkę w grupie przedszkolnej:
Na osobnych kartkach przygotowałam chmurki (takie „dymki myślowe” jak w komiksach) żółtą, niebieską, zieloną i czerwoną a w nich obrazki przedstawiające pomysły z bajki. Zazwyczaj gdy czytam dzieciom bajkę, to one ją razem ze mną odgrywają, więc i tym razem podzieliłam role: chłopiec – główny bohater, mama, tata oraz cztery chmurki z pomysłami. W trakcie czytania i odgrywania żółtą chmurkę najpierw trzyma chłopiec. Pozostałe chmurki przedstawiają chłopcu jego rodzice. Później gdy chłopiec zasypia, chmurki przejmują pozostali wybrani aktorzy i teraz każdy z nich trzyma swoją chmurkę z pomysłem. W trakcie czytania robimy przerwy i zastanawiamy się, jak się czuł chłopiec w różnych momentach bajki, jak się czuli jego rodzice.
Na koniec zabawa „Szybkie pomysły”:
Jedna osoba mówi np: Gdybym nie mógł oglądać telewizji, to… Wtedy pozostali starają się jak najszybciej znaleźć jakiś pomysł i głośno go powiedzieć.
Potem inna osoba mówi, np: Gdybym nie mógł zjeść słodyczy, to… itd.